ابزار نظر سنج?

صحبت با محمد خاکپور همیشه جالب است و می تواند برای فوتبال ایران مفید باشد. کاپیتان سابق تیم ملی در گفت و گو با زندگی از آلودگی های فوتبال ایران و در جازدن آن صحبت می کند. او از اتفاقات پرسپولیس پرده بر می دارد و با نگاهی منطقی تاکید می کند با تصمیماتی که در باشگاه های ایرانی گرفته می شود مورینیو و گواردیولا هم نمی توانند موفق شوند! از گپ ما و خاکپور حرف های جالبی بیرون می آید که پیش رویتان می گذاریم

***

در این باره سعی می کنم فنی حرف بزنم. ما یک اشتباه بزرگ انجام می دهیم و خودمان را با اسپانیا، آلمان و کشورهای معتبر در فوتبال مقایسه می کنیم، به خصوص در زمینه استخدام مربی. می گوییم مثلا چرا بارسلونا دو هفته مانده به بازیها مربی اش را تغییر می دهد و نتیجه می گیرد اما ما نمی گیریم. این موضوع را نمی دانیم که بازیکنان تیم های بزرگ برای تمام مربیان دنیا شناخته شده هستند . اگر یک مربی دو روز مانده به بازی هم هدایت بارسلونا را به عهده بگیرد می تواند موفق شود. چرا که تمام بازیکنان این تیم را می شناسد.

دقیقا. مهمترین اصل در هر کاری اصل شناخت است. شما در فوتبال اگر می خواهید تیمی را بگیرید، تا شناخت نداشته باشید نمی توانید برنامه ریزی کنید. درست مثل بیماری که به پزشک مراجعه می کند. پزشک تا آزمایش از او نگیرد و شناختی از بیماری او پیدا نکند نمی تواند نسخه ای برای او بپیچد. جواب آزمایش می شود شناخت دکتر تا بیماری بیمار را برطرف کند. فوتبال هم همین است. مربی باید از یک تیم شناخت داشته باشد و بعد برای آن برنامه ریزی کند. بعد هم طبق خواسته اش کار کند و نتیجه بگیرد. متاسفانه ما در فوتبال مان فکر می کنیم چون مربی بزرگی مثل کروش می آوریم باید نتیجه بگیریم. خب نمی شود در چند هفته از یک مربی معجزه خواست. من سالیان سال در فوتبال ایران بازی کردم اما اگر در خیابان برخی از بازیکنان پرسپولیس را ببینم آنها را نمی شناسم. آن وقت انتظار داریم یکی از پرتغال بیاید و هنوز نیامده بازیکنان پرسپولیس را بشناسد و با این تیم به نتیجه برسد. آن هم تیمی را که مدیرعامل با تفکرات خود و اطرافیانش بسته است.

یعنی اگر شما یک هفته مانده به بازی ها 3، 4 میلیارد به یک مربی بدهید باید انتظار قهرمانی داشته باشید؟ اگر مورینیو و گواردیولا را هم به فوتبال ایران بیاورید موفق نمی شوند. غیر ممکن است یک مربی در زمان کوتاه در تیم های ایرانی نتیجه بگیرد. الان هم پرسپولیس با چنین معضلی روبرو است.

زمان باید بدهند اما کی زمان بدهند مهم است. در کوران مسابقات که نمی شود زمان داد. بازی های لیگ محل آزمون و خطا که نیست. مگر مدیران پرسپولیس نمی دانستند که لیگ یازدهم کی تمام می شود؟ به محض پایان لیگ ژوزه یا هر مربی دیگری را می آوردند. آن وقت 3 ماه به او وقت می دادند تا با تیم کار کند. بعد از 3 ماه اگر تیم نتیجه نگرفت از او انتقاد می کردند. ما هنوز نمی دانیم کی و چه زمانی باید به مربی زمان بدهیم. نه تنها در پرسپولیس بلکه در هیچ تیم دیگری مربی را سر وقت نیاوردیم. اول می رویم سراغ دعوا و حاشیه، یک هفته مانده به مسابقات یاد مربی می افتیم.

  - همین دعوا و حاشیه هایی که می گویید هم به پرسپولیس و کلا فوتبال ایران کم ضربه نزده، می گویند تیم های ایرانی بازی ها را در رسانه ها می بازند نه در زمین. موافقید؟

حقیقتا روزنامه نمی خوانم اما باید بگویم ما حاشیه داریم نه فوتبال. فوتبالی نداریم که بگوییم درست می شود یا نه. بیشترین تحرک باشگاه ها در بازار نقل و انتقالات است. بعد که بازی ها شروع شد لیگ خواب آور می شود. دوباره نیم فصل یک تحرک کوچک در نقل و انتقالات و دیگر هیچ. نه پیشرفتی در این فوتبال هست، نه تحرک و نه لذتی. فوتبال ایران کسی را ارضا نمی کند. همه دنبال حاشیه هستند و هر کسی می خواهد دیگری را بزند تا جایگاهش مستحکم تر شود. شما به عنوان کسی که کارتان تماشای فوتبال و نوشتن درباره آن است آیا از حضور در ورزشگاه و دیدن یک بازی لیگ لذت می برید؟

حالا شما برو اسپانیا و یکی از بازی های لالیگا را از نزدیک ببین. انرژی مثبت می گیری و می آیی بیرون. چون پویایی، انگیزه و جنبش را در بازی می بینی. چمن فوتبال مثل استیج سینما است. آنهایی که وارد چمن می شوند باید هنرشان را نشان بدهند و شما هنر آنها را از روی سکوها ببینی. اگر من و شما بلیت می خریم و می رویم تئاتر یا سینما برای این است که لذت ببریم و هنری ببینیم. ورزش و فوتبال هم همینطور است. اگر کسی هزینه می کند تا یک بازی فوتبال را در ورزشگاه نگاه کند باید از آن لذت ببرد نه اینکه سردرد بگیرد و چیزی عایدش نشود. هنری در فوتبال ما نیست و این بازی ها کسی را راضی نمی کند.