محمد مایلیکهن سرمربی اسبق تیم ملی فوتبال ایران و سرمربی پیشین باشگاه سایپا در پاسخ به اظهارات اخیر قائم مقام باشگاه پرسپولیس نامه‌ای را نوشته و در اختیار خبرنگار ورزشی جهان قرارداده است که متن آن در زیر می‌خوانید:
بسمه تعالی
آقایان هزار چهره، نمی‌دانستم که صاحبان اصلی پرسپولیس نمی‌توانند درباره عشق خود (پرسپولیس) حرف بزنند اما شما که از سوی دوستانتان با عنوان مردان هزار چهره نامیده شده‌اید ارباب و مالک آن هستید!
آقایان هزار چهره، عنوان کرده‌اید که پرسپولیس ارثیه مایلیکهن نیست اما با اجازه همه هواداران واقعی پرسپولیس، به اندازه یک در میلیارد شاید من در تیم محبوبم سهم داشته باشم و آن هم نوکری تیم محبوبم بوده که به آن افتخار می‌کنم، اما آقایان هزار چهره، نمی‌دانستم که پرسپولیس سرجهازی همسران شماست.
آقایان هزار چهره، عنوان کرده‌اید که مایلیکهن هر موقع تیم ندارد مصاحبه می‌کند تا تیم بگیرد اما باید بگویم کیست که در این کشور دوست‌داشتنی و عزیزتر از جانم زندگی نماید و نداند که نان بیشتر، در سکوت کردن است اما من که همانند رفیق شفیق شما آقای پول پرستی (ببخشید آقای خاله) نیستم که بخواهم مرفه بی‌درد باشم. خدا را هزاران مرتبه شکر «مرفه» هستم اما «بی‌درد» نیستم.مرفه هستم اما سرم مثل کبک زیر برف فرو نمی‌برم تا اطرافم را نبینم.
آقایان هزار چهره، چه کسی است که نداند اگر مایلیکهن سکوت می‌کرد و حاضر به معامله و بده‌بستان‌های مرسوم بود وضعش خیلی خیلی بهتر از امروز بود (خداوند را هزاران بار شکر که وضعم خوب است).
همیشه از خداوند خواسته‌ام مرا «مرفه بی‌درد» نکند تا مبادا دچار این توهم نشوم که؛ چون زندگی خوبی دارم ، همه مردم زندگی‌شان این چنین است؛ ” مرفه هستم اما سرم مثل کبک زیر برف فرو نمی‌برم " خیال نکنم اگر من برای خرید فلان کالا، ثبت‌نام فرزندانم، رفتن به پزشک و فلان بیمارستان خصوصی و حتی رفتن به خارج از کشور برای مداوا مشکلی ندارم، همه افراد کشورم نیز این چنین هستند. سرم را زیر برف فرو نمی‌کنم و این را به خوبی می‌دانم که چه طیف گسترده‌ای از هموطنانم در صف‌های طویل روزانه و سالانه بیمارستان‌های دولتی (بیمارستان‌های خصوصی که جای خود) بسر می برند و اصلا نمی‌توانند به دلیل مراجعه بیش از حد، رنگ تخت آنها را ببینند و جان به جان آفرین تسلیم می‌کنند، آنوقت شما مردان هزار چهره می‌آئید و برای ماه عسل «مصطفی پاشا» بیش
از 5 میلیارد تومان هزینه می‌کنید.
تازه آقای دوربینی (به دلیل این که هر جا دوربین عکاسی و تلویزیون هست او نیز آنجاست) اعلام می‌کند که اگر مدیرعامل خود شخصا به ترکیه نمی‌رفت نمی‌توانستیم تخفیف ویژه بگیریم.
آقایان هزار چهره، نمیدانم که چرا تا این حد حب جاه و مقام و دو تا عکس و مصاحبه شما را تحت تأثیر قرار داده که حتی با اینکه همه این موارد را در اطراف خود می‌بینید اما صم و بکم هستید (یعنی نمی‌بینید و نمی‌شنوید).
آقایان هزار چهره، تصورم بر این بود اگر فردی خواست از روی صدق و صفا و حس نودوستی و وطن‌پرستی، دغدغه‌ها و اندوخته‌هایی را که ذره ذره طی سالیان متمادی به صورت آکادمیک و تجربی به دست آورده، در اختیارتان قرار دهد، از آن استقبال خواهید کرد، اما نمی‌دانستم که شما مدیران هزار چهره همزمان دارای هزاران تخصص هستید و نیاز به مشورت ندارید.
هدف من این بود که شما، توسط برخی از مشاوران به ظاهر نخبه که همه چیز را - فقط و فقط- برای خود می‌خواهند تبدیل به «رضا گگه» نشوید (رضا گگه خود حدیث مفصلی دارد که شاید در صورت نیاز روزی آن را بیان کنم).
زیاد زیستن آرزوی همه است اما خوب زیستن و انسان بودن آرمان عده‌ای معدود است.
محمد مایلی کهن
