شکست های متوالی و دور از انتظار پرسپولیس در رقابت های هفته های اخیر لیگ برتر فوتبال و دریافت گل های پرشمار از تیم های نه چندان مطرح حاکی از بیماری است که تن و روان این باشگاه پرطرفدار و محبوب فوتبال ایران را دچار مخاطره و آسیب جدی ساخته است. شکست هایی که در طول تاریخ طولانی حضور این تیم در مسابقات فوتبال ایران در دوره های مختلف هیچگاه سابقه نداشته است.
به گزارش ایسنا، دکتر عبدالحمید احمدی، رییس انجمن نویسندگان، خبرنگاران و عکاسان ورزشی در یادداشتی در رابطه با عوامل ناکامی پرسپولیس نوشت: از بین عوامل اصلی و تاثیرگذار در کسب نتایج بسیار ضعیف و دور از انتظار پرسپولیس، بدون شک باید سراغ سه عامل اصلی و تعیین کننده در شکست یا پیروزی هر تیم ورزشی یعنی مربی و کادرفنی، بازیکنان، و مدیریت باشگاه رفت و وضعیت هرکدام و درجه تاثیرگذاری آن را مورد بررسی قرار داد.
در یک مرور اجمالی بر آن چه که در باشگاه پرسپولیس به ویژه در ابعاد مدیریتی در یکی دو سال اخیر گذشته است می توان با قاطعیت اظهارنظر کرد که عمده ترین عامل و دلیلی که امروز پرسپولیس را به چنین وضعیت اسفباری به لحاظ کسب نتایج ضعیف در لیگ برتر فوتبال انداخته است "ضعف مدیریت باشگاه " و "تصمیمات غلطی است که برای انتصاب مدیران این باشگاه از سوی مقامات مسئول اتخاذ شده است".
در سلسله مراتب عوامل تاثیرگذار در کسب موفقیت یا شکست، به یقین نقش مدیریت را می توان به عنوان محوری ترین عامل مدنظر قرار داد. از یک سو، کش و قوس های مدیریتی و تعویض و جابجایی مدیران و تنش هایی که از این رفت و آمدهای مدیریتی به بدنه باشگاه پرسپولیس و به ویژه بازیکنان منتقل شده است، و از سوی دیگر عدم شناخت و صلاحیت تخصصی مدیران منتصب در اداره امور باشگاه پرطرفدار و البته پرحاشیه ای مثل پرسپولیس کار را به جایی رسانده است که حتی با حضور یک مربی شناخته شده و کارآمد مثل دنیزلی که در صلاحیت فنی و تخصصی او تردیدی وجود ندارد، و بازیکنان نامدار و مهره های کلیدی چون کریمی، مهدوی کیا، هاشمیان، زارع، نوری، رضایی، و...که هرکدام از آن ها می توانند نقش محوری را در یک تیم داشته باشند، پرسپولیس نه تنها از کسب نتایج دلخواه عاجز گردیده بلکه به وضعیتی افتاده است که دریافت گل های پرشمار نیز برای آن عادی شده است.
سردار رویانیان به عنوان یک مدیر شناخته شده و کارآمد در پست های کلیدی شاید هیچگاه فکر نمی کرد که پیشنهاد ورود او به مدیریت باشگاه پرسپولیس در واقع دعوت او به باتلاقی بود که می تواند سابقه سی ساله مدیریتی او را تحت الشعاع قرار دهد و بعید است که وی با آن شناخت و بینشی که در مدیریت از آن برخوردار است به این واقعیت دست نیافته باشد. صحبت یکی دوماه اخیر سردار رویانیان مبنی بر استعفا و کناره گیری از مدیریت باشگاه نشانه ای از همین شناخت بود که به نظر می رسد از سوی مدیران بالادستی پذیرفته نشد و از وی خواسته شد که همچنان در این باتلاق به تلاش بی سرانجام خود ادامه دهد.
شاید مناسب ترین تصمیم برای خروج از بحرانی که بر پرسپولیس سایه انداخته است تغییر نگاه کلان مدیریتی به این باشگاه و سپردن امور آن به افرادی کارکشته و خبره فوتبالی است که تعداد قابل توجهی از آنان نظیر دکتر دادکان، دکتر ذوالفقارنسب، مهندس کلانی، جعفر کاشانی، علی پروین، ابراهیم آشتیانی، دکتر زادمهر، محمد پنجعلی، خوردبین، مایلی کهن، درخشان، انصاری فرد، علی دایی، و... از چهره های کاملا شناخته شده و مطرح در ورزش کشور هستند و می توانند با تشریک مساعی و به کارگیری خردجمعی، این باشگاه را با هزینه های معنوی و مادی به مراتب کمتر مدیریت کنند و آن را به یک پشتوانه واقعی و حقیقی برای فوتبال و ورزش کشور تبدیل کنند.
